مـائده ای آسـمانی به قداسـت "کوثـر "

به راحتی لبخند میزند بی هیچ منت و توقعی بچه ها عالم مطهری دارند، مثل ما ادم بزرگها نیستند که لبخندشان همیشگی نباشد آنها هر آنچه زیبایی است را در کمال اخلاص بروز میدهند

از چهارماهگی دمر میشود.. وقتی روی شکم میشود، تلاش زیادی برای بلند شدن دارد. شانه هایش را با کمک دستانش بالا میآورد سرش را سیخ میکند و سعی میکند به جلو برود. خیلی زیاد این کار را انجام میدهد گرچه نمیتواند برود اما مایوس نمیشود. وقتی این تقلا کردنهای کوثر را میبینم یاد این آیه می افتم که لیس الانسان الا ما سعی انسان با حرکت زنده است. با تلاش. یاس و ناامیدی مال انسان نیست او توانمندتر از این حرفهاست بچه ها کلاس درس اند. با بچه ها که باشی علمت روز افزون میشود آن هم از نوع حضوری   ...

تازگی ها یاد گرفته با مک زدن انگشت شستش بخوابد یک ملچ و ملوچی هم میکنه که نگید.. دیدنی است.. ...

کفش های کوثر از امروز تا یازده ماهگیش باید پاش باشه... میگن انسان موجود عجیبیه حتی در پیچیده ترین شرایط هم میتونه خودش رو با شرایط تطبیق بده خدا انشالله هم به کوثر خانوم هم به مامان و باباش توان و روحیه عالی همراه با صبر و توکل بر خدا عنایت کنه انشالله یه روز بیام و بنویسم که دیگه کوثر خانم کفشهاشو در آورده... ...

همیشه اتفاقاتی که در زندگی برای ما می افتند، جدای از اینکه مسئولیت ما را بالاتر میکنند حاوی نکات حکمت ها و پیامهای مهمی برای ما هستند که اگر به اونها دقت و توجه کنیم بعد از مدتی حس میکنیم بزرگتر شدیم، به جلو حرکت کرده ایم و فهم های جدیدی برایمان حاصل میشود. موقعی که کوثر خانم دلبند ما به دنیا اومد پاهای کوچولوش از مچ به سمت داخل بود. اصطلاح علمیش کلاب فوت هست اما خداروشکر شدید نبود. و ما مجبور شدیم برای اصلاح دفورمیتی 6 جلسه پاهای کوثر رو گچ گیری کنیم. اولش خیلی برام سخت بود و مدام گریه میکردم اما الان که الحمدالله گچ گیری ها تمام شده و پاهش خوب شدن به این فکر میکنم که این اتفاق چقدر با خودش برای من پیام آورد : 1ـ صبر من رو در برا...

با آمدن کوثر، قدر نعمت های خدا را بیشتر از پیش درک کردم قدر سلامتی.. قدر چشم، گوش، دست و پا.. قدر تک تک انگشتان دست، اینکه دارای سه بند اند و از هم جدا.. قدر پا.. قدر اعضای درونی مثل کلیه قلب معده.. حتی فکر کردن راجع به اینکه یکی از اینها را بچه مان نمیداشت، آزارمان میدهد اصلا نمیتوانیم تصور کنیم فرزندمان کلیه هایش معیوب باشد، یا انگشتان دستش به هم چسبیده باشند یا انگشتانش کوتاه و بلند باشد نمیتوانیم تصور کنیم فرزندمان دست و پایش بیحس باشد.. اما من مادرانی را دیدم که فرزندانشان هر کدام متاسفانه به نحوی از این مشکلات داشتند پس اگر هزاران بار هم برای سلامتی فرزندانمان دعا کنیم باز هم کمه.. ...

به نظرم چپ دست باشد چون هر وقت گرسنه ش میشه دست چپش رو همیشه  تا مچ میکنه تو دهنش   بیشتر هم تمایل داره به سمت چپش نگاه کنه... میشه از همین دوران نوزادی به  برخی تمایلات و حالات بچه ها در بزرگسالی پی برد ...

      دختر گل ما امروز از دو ماهگی خارج و وارد سه ماهگی شد.. دیروزم واکسن دوماهگیش رو زد ماهم تا صبح باهاش بیدار بودیم         ...

کاش همه آدمها در هر نقش و جایگاههی که هستند ، خودشان را نماینده آقا امام عصر(عج) در آن جایگاه ببینند یکی مادر است.. مادری اش را جوری ابراز کند که امام پسندانه باشد یکی پدر.. یکی معلم.. انشالله  هر چه زودتر با به بلوغ رسیدن ما آقایمان ظهور کنند ...