مـائده ای آسـمانی به قداسـت "کوثـر "

نوش جانت اولیننوشیدنآب سیبت... نوش جانت میل کردن اولین فرنی ات.... انشالله همه خوردنیهایت طیب و حلال باشد انشالله خوردنیهایت را بخوری به نیت مجاهدت... انشالله طعامت با طعام بهشتیان ممزوج شود انشالله... انشالله

در استانه شش ماهگی... کلام و واژه دیگری بر لبان دخترمان نقش بست... اِ...مَ مَ ...

مروارید دندانهای پایین کوثرمان سر بلند کردند... مبارکت باد ای مهربان نعمت زندگیمان... به قول مادر بزرگ عزیزت انشالله  با سپید دندانهایت طعام های معنوی بخوری و کلمات طیب را در هستی جاری سازی هفتم مهر را فراموش نمیکنم. دقیقا در پنج ماه و نیمگیت دندان دراوردی  

به راستی فرزندان کلاسهای درس هستند. فرقی نمیکند چه سن و سالی دارند آنها کارشان را خووووب بلدند. گاهی اوقات به تلاشهای بی وقفه کوثر حسرت میخورم. با تمام  وجودش تلاش میکند و همه موانع را برای غلتیدنش با سرافرازی پشت سر میگذارد اگر جاییش به چیزی گیر کند انقدر سعی میکند تا خودش را نجات دهد خیلی دیر مایوس میشود.. کاش من هم در زندگی ام اینگونه شوم

این روزها کوثر بانوی ما یا سرش زیر میز گیر میکند یا پایش به مبل گیر میکند  ...

چادر نمازم را که باز میکنم و سر میکنم آنقدر ذوق میکند و دست و پا میزند که نگید تازگیها هم با غلتیدن خودشو به سجاده م میرسونه و شروع میکنه با مهر و تسبیح بازی کردن. خداروشکر  موقع نماز خوندنم لذت میبره و حال خوبی پیدا میکنه انشالله این حال خوبت برات ماندگار بشه خیلی اوقات با چادر نمازم باهاش بازی میکنم تا حال خوبش بهتر و بهتر بشه  ...

ظهر داشتم نهار میخوردم، جاتون خالی.. یه دفعه صدای ملچ ملوچی از پشت مبل توجهمو جلب کرد.. خانوم خانوما داشت با ولع فراوان شست پاشو میخورد... جاتون خالی...         ...

پنج ماه گذشت با سختی های لذت بخش و شیرینیهای به یاد ماندنی به عقلم پنج ماه اضافه شد به صبرم... دخترم پنج ماهگیت مبارکت کوثر ما در پنج ماهگیش میغلتد چند دور حتی... بعضی حرفها را میگوید مثل د ، ب، ا، او، هو.... برای آشنایان آغوشش را باز میکند برای اکثریت لبخن و قهقهه میزند با دستانش کاملا آشناست اشیا را میگیرد میخورد ... و خیلی کارهای جزیی دیگر خدا نگهدار همه بچه های عالم باشد

تا دیشب دختر نازنین ما فقط میتوانست دمر شود، و بعد از چند دقیقه نق زدن هایش برای کمک کردن به او شروع میشد. اما.... دیشب به یکباره شروع به غلت زدن کردن با وجود کفش هایش حتی...! دخترم تلاشت تحسین برانگیز است انقدر تلاش کردی تا بالاخره توانستی نگفتی با کفش که غلت نمیشه زد و مایوس شوی اصلا تو کفش هایت را مانع نمیبینی انها را دلیلی بر فعال کردن تلاش و نشاط و بازی کردنهایت میبینی... کاش من هم مشکلات و ابتلائات را مثل کفش های تو علت فعال شدن صفت های خوبم میدیدم ممنونم دختر مهربانم که این چنین درسی به من اموختی خداوند تو و همه خواهر و برادرهای ایران زمینت را در پناه خودش حفظ کند. ...