کلاس درس

از چهارماهگی دمر میشود..

وقتی روی شکم میشود، تلاش زیادی برای بلند شدن دارد. شانه هایش را با کمک دستانش بالا میآورد سرش را سیخ میکند و سعی میکند به جلو برود. خیلی زیاد این کار را انجام میدهد گرچه نمیتواند برود اما مایوس نمیشود.

وقتی این تقلا کردنهای کوثر را میبینم یاد این آیه می افتم که لیس الانسان الا ما سعی

انسان با حرکت زنده است. با تلاش. یاس و ناامیدی مال انسان نیست او توانمندتر از این حرفهاست

بچه ها کلاس درس اند. با بچه ها که باشی علمت روز افزون میشود آن هم از نوع حضوری