مـائده ای آسـمانی به قداسـت "کوثـر "

برایش که دست میزنم خیللللللی خوشش می آید با هر دست زدن من پلک هایش به هم میخورد بدش نمیاید که او هم دست بزند اما خب نمیتواند...     ...

دوست دارد همه چیز را در دستانش بگیرد مشت های کوچکش را برای برداشتن اشیاء بزرگ باز میکند.. گاهی موفق گاهی نا موفق دستانش را نگاه میکنم و آرزو میکنم با دستان کوچکش کارهای بزرگی را انجام دهد مثل همین حالا که دوست دارد اشیاء بزگ را بگیرد ، در آینده هم  دعاهای بزرگ و کارهای عظیم از دستانش برآید

پنج ماهگیت هم رو به اتمام است...   ...

با من و پدرش آشنای دیرینه شده است. حتی اگر من را هم نبیند صدایش که میکنم آنچنان ذوق میکند که نگو پدرش که از سر کار می اید آنچنان دست و پا میزند برایش که دل آدم میرود کمی که قربون صدقه ش برویم قهقهه میزند. محبت چه نوع موهبتی است که خداوند به انسان عطا کرده است! انسان از همان طفولیتش محبت را میفهمد و آن را مشق میکند این را مادرها به وفور تجربه کرده اند که اگر با فرزندشان با محبت صحبت کنند واکنشهای متفاوتی از فرزندشان دریافت میکنند . علیکم به ابراز عشقولانه با دلبندانتان    

به راحتی لبخند میزند بی هیچ منت و توقعی بچه ها عالم مطهری دارند، مثل ما ادم بزرگها نیستند که لبخندشان همیشگی نباشد آنها هر آنچه زیبایی است را در کمال اخلاص بروز میدهند

از چهارماهگی دمر میشود.. وقتی روی شکم میشود، تلاش زیادی برای بلند شدن دارد. شانه هایش را با کمک دستانش بالا میآورد سرش را سیخ میکند و سعی میکند به جلو برود. خیلی زیاد این کار را انجام میدهد گرچه نمیتواند برود اما مایوس نمیشود. وقتی این تقلا کردنهای کوثر را میبینم یاد این آیه می افتم که لیس الانسان الا ما سعی انسان با حرکت زنده است. با تلاش. یاس و ناامیدی مال انسان نیست او توانمندتر از این حرفهاست بچه ها کلاس درس اند. با بچه ها که باشی علمت روز افزون میشود آن هم از نوع حضوری   ...

تازگی ها یاد گرفته با مک زدن انگشت شستش بخوابد یک ملچ و ملوچی هم میکنه که نگید.. دیدنی است.. ...